Prace nagrodzone w konkursie fotograficznym “Szczecin pełen historii”

Wieżyczka Północna – pozostałości Bahnhofsbrϋcke (Mostu Dworcowego), przyczółek wschodni, Kępa Parnicka.
Most został zbudowany w latach 1853–1854 w pobliżu dworca kolejowego. Początkowo był drewniany. W latach 1898–1900 powstał nowy stalowo – kamienny. Posiadał zwodzone przęsło o rozpiętości 18 m umożliwiające ruch statków na Odrze. Łączył nabrzeże Odry z wyspą Silberwiese (Kępą Parnicką). Po obu bokach mostu stały ozdobne wieżyczki. Północna i południowa zachowały się po dziś dzień.
Most w roku 1945 został wysadzony przez wycofujące się wojska niemieckie.

Fotografia i tekst: Iwona Sarnicka

Kolejowy most zwodzony nad Regalicą, Szczecin – Podjuchy Most powstał w 1936 roku, zbudowany przez niemieckich budowniczych. Jest to jedyny działający zwodzony most kolejowy w Polsce. W 1945 roku, podczas walk o Szczecin zburzono go, lecz w 1948 roku odbudowali go już Polacy, z tego względu, że łączył trasę kolejową ze Szczecina na Śląsk. Część zwodzona posiada przęsło klapowe z przeciwwagą. Na tej części nie ma trakcji elektrycznej, dlatego pociąg musi się rozpędzić do pewnej prędkości i przejechać z rozpędu. Czescy filmowcy nakręcili na tym moście film krótkometrażowy „Most”, który był w 2004 roku nominowany do Oscara.

Fotografia i tekst: Dariusz Bednarz

Wzgórze Napoleona w Szczecinie – jego historia sięga 1806 r., kiedy kilkuset francuskich huzarów zajęło pruską twierdzę Szczecin. Wojska polskie i francuskie stacjonowały w mieście do grudnia 1813 r. W miejscu dzisiejszego Szpitala Klinicznego nr 1 był wówczas obóz wojskowy. W 1807 r. dla uświetnienia dnia urodzin cesarza Napoleona Bonaparte żołnierze usypali pamiątkowy kopiec. Po wycofaniu się wojsk francuskich ze Szczecina wzgórze otrzymało nazwę Niemiecka Góra, a na jego szczycie ustawiono żeliwną kolumnę. Stoi obecnie w pobliżu skrzyżowania ulic Klonowica i Unii Lubelskiej.

Fotografia i tekst: Piotr Wojciechowski

Paulownia – Drzewo w ogródku Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, ul. Kuśnierska 14 a. Paulownia zasadzona została w roku 1993 lub 1994 przez Marszałka Sejmu RP śp. Aleksandra Małachowskiego (herbu Gryf), w obecności Pani Marii Nowakowskiej – Posłanki na Sejm RP II kadencji, Pani Ewy Staneckiej – Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie, Pani Alicji Gerlach–Jósewicz – kierownika Biura Dokumentacji Zabytków oraz pracowników obu instytucji mających siedzibę w budynku. Pan Marszałek został zaproszony do tego symbolicznego gestu przez p. Marię Nowakowską, etnografa, pracującą wówczas w Biurze Dokumentacji Zabytków.

Fotografia i tekst: Aleksandra Hamberg – Federowicz

Czwartek 17 grudnia 1970 roku, zajścia przed i w budynku KW PZPR. Około godziny 14:10 przed budynkiem KW PZPR gromadzi się około 15 tysięcy osób. Wojsko broni budynku, na miejscu są między innymi transportery opancerzone. Budynek partii i pobliska księgarnia płoną. Tłum nie dopuszcza straży pożarnej do gaszenia budynku Komitetu. Skandowano hasła “Wojsko z ludem”. Na zdjęciu widać żołnierzy bratających się z ludnością cywilną. Tego dnia w Szczecinie zginęło 13 osób.

Fotografia i tekst: Krzysztof Karpiński

Zdjęcie przedstawiające żołnierzy na transporterze wykonał Maciej Jasicki oraz źródła, z których korzystał:
http://ipn.gov.pl/__data/assets/pdf_file/0019/52255/1-21710.pdf
http://www.grudzien70.ipn.gov.pl/portal/g70/240/1671/17_XII_1970_r_czwartek.html

Wieża Quistorpa – została zbudowana na początku XX wieku. Jej fundatorem był Martin Quistorp, chcący upamiętnić w ten sposób swojego ojca Johannesa, wybitnego przedsiębiorcę terenów Pomorza. Wieża mierzyła 45 metrów, a dodatkowo znajdowała się na wzniesieniu, musiał więc roztaczać się z niej niesamowity widok. Teren dookoła był zagospodarowany, a na dolnym piętrze mieściła się kawiarenka. Do ceglanej wieży prowadziły reprezentacyjne schody ozdobione rzeźbami, uosabiającymi Przemysł i Handel. Budowla została zniszczona w czasie II Wojny Światowej i od tamtej pory nie odzyskała dawnej świetności.

Fotografia i tekst: Aleksandra Cywińska

Zdjęcie przedstawia tympanon z jednego z budynków fabryki czekolady Alberta Ferdinanda Roberta Kreya w Szczecinie przy ul. Dubois 21. Projekt pochodzi z 1891 r.
Widoczna na nim płaskorzeźba jest zniszczona, zwłaszcza element przedstawiający kobietę z kaduceuszem ­– personifikację handlu w Szczecinie. Pojawiają się tam inicjały właściciela AK.
Nad tympanonem, na podstawie, która zachowała się do dzisiaj, miał stać maszt z flagą, a poniżej niego napis: „Albert Krey Chokoladen Fabrik”. Wśród elementów płaskorzeźby widać w panoramie ówczesnego Szczecina dominującą bryłę katedry – kościoła św. Jakuba.

Fotografia i tekst: Robert Florczyk